Herdruk VROUWELIJK NAAKT
26 november kwam de herdruk van Vrouwelijk Naakt uit en nu al is deze herdruk bijna uitverkocht. We zijn daar heel erg blij mee.

VERLEIDING
De afgelopen maanden hebben we heel hard gewerkt om onze bijdrage aan de verhalenbundel 'Verleiding', op tijd af te krijgen. Het is gelukt. De titel van Tupla's korte verhaal luidt 'Doos' en is gebaseerd op het fenomeen van zwaar-gestraften en hun aanbidsters. Wat ons intrigeerde aan dit onderwerp is het feit dat er nogal wat vrouwen zijn die vallen voor een man achter de tralies. Over deze romantische vriendschappen met (serie-)moordernaars en verkrachters zeggen de betrokken vrouwen bijvoorbeeld: "De mensen zien zijn andere kant niet..." Of:  "Hij is aardig." En:  "Ik heb niets anders. Hij is mijn leven..."

Andere auteurs die meewerken aan deze bundel met verhalen over verleiding zijn: Isa Maron, Judith Visser, Theo & Marianne Hoogstraaten, Marelle Boersma, Linda Jansma, Svea Ersson, e.a.
'Verleiding' zal in juni 2013 uitkomen. En opnieuw zal het boek, in navolging van 'Verrassing', heel leuk geprijsd zijn, slechts 4 euro 99. Wie kan deze 'Verleiding' weerstaan?

26 november komt de herdruk van Vrouwelijk Naakt uit, maar tot die tijd hoef je je ook niet te vervelen met de bundel van Tupla.

Eind november komt de herdruk uit van Vrouwelijk Naakt, het debuut van Tupla M. waarmee zij ook de Schaduwprijs 2006 won. Vrouwelijk Naakt kreeg een mooie nieuwe cover:

Tot 9 november a.s. kun je nog stemmen op 'Schuld' als je vindt dat ons boek kans moet maken op de publieksprijs van de Zeeuwse Boekenprijs 2012. Hier kun je je stem uitbrengen: http://www.pzc.nl/algemeen/cultuur/boekenprijs/

Optreden Wendela 31 okt. a.s. bij Herinnering Verlicht

Wendela treedt 31 oktober a.s. op als dichter bij het jaarlijkse herdenkings evenement op de Nieuwe Ooster begraafplaats in Amsterdam. Zij maakt deel uit van de Witte Dichters die speciaal voor deze gelegenheid een gedicht schrijven, dat zij zelf voorlezen aan iedereen die bij hun onder de (witte) paraplu komt staan. Zie voor details
www.denieuweooster.nl

SCHULD & Crimezone thriller Awards

SCHULD is geselecteerd voor de jaarlijkse Crimezone Thrilleraward voor de beste thriller van het jaar 2012. SCHULD en staat nu op de LONGLIST.
Stemmen mag!

http://www.crimezone.nl/web/Interviews/Artikel/Crimezone-presenteert-de-Longlist-100.htm

INTERVIEW door Maryse Vincken

Tupla werd op een heel bijzondere en prettige manier bevraagd door
Maryse Vincken,
schrijfster van De Scriptor, een blog over romans, thrillers en non fictie.


http://interviews-auteurs.blogspot.com/2012/09/tupla-m_9645.html

groslist Zeeuwse boekenprijs

SCHULD is uiteraard ingezonden voor de Zeeuwse Boekenprijs 2012. Maar de concurrentie is zwaar!

http://www.zeeuwstijdschrift.nl/zeeuwse-boekenprijs/inzendingen-2012.html

interview Zeeuwse Courant

Een paar recensies

Maryse Vincken

http://scriptor-boekrecensies.blogspot.nl/2012/08/tupla-m-schuld_9.html

http://scriptor-boekrecensies.blogspot.com/2012/08/tupla-m-speeddate.html
Crimezone

http://www.crimezone.nl/web/Thriller/9789461090515_Schuld.htm

stichting cultuurbehoud Westkapelle

http://westkapellecultuurbehoud.nl/home/nieuws/9-nieuws/104-literaire-thriller-van-tupla-m-met-westkapelle-als-decor


Goed geschreven - geschreven goed

http://www.geschrevengoed.blogspot.nl/2012/06/geschreven-op-4-5-2012-voor.html


Leids Dagblad 1-8-2012

Interview Zeeuw Dagblad

http://zeelandboeken.pzc.wegenerwordpress.nl/proza/schuld/

Tupla op MANUSCRIPTA

Zaterdag 1 september zijn wij aanwezig op MANUSCIPTA.
Tussen 11.00 en 12.00 uur kun je ons vinden in de stand van de Crime Compagnie (Verbum) met koffie en koek en daarna zullen we nooit ver weg zijn.
Kom naar stand 9 in de WesterGasfabriek op zaterdag 1 september, dan kunnen we even kennismaken! (Of als we elkaar al kennen: bijpraten natuurlijk ...)

Interview Libris Journaal

Komende week in het Libris Journaal (pagina 9) van de landelijke Libris boekwinkels groot INTERVIEW met Tupla + een zeer aantrekkelijke lezers actie. Meer dood dan levend van €17,95 voor 7,50!

Een

Amsterdamse

studente neemt

wraak op haar

belagers.

FOTO'S!

CV hoofdpersoon, Evalien Storm

Dit is het oorspronkelijke CV zoals we dat maakten voor hoofdpersoon Evalien. De uiterlijke kenmerken hebben we hier voor een deel weggelaten, de lezer moet daar een eigen beeld van kunnen maken.

Evalien Huibregtse – Storm

geb. 1968 in Hilversum, nu dus ongeveer 43 jaar

opleiding

Atheneum/lyceum

Studie Psychologie, niet afgemaakt of verder niets mee gedaan

Daarna zo nu en dan een baan(tje) zoals invallen bij de makelaardij van haar vriendin, het coaching en counseling instituut van weer een andere vriendin en vooral veel dingen als voorleesmoeder, ouderraad e.d.

Als ze 29 of 30 is wordt Pippa geboren

Evalien (‘nee, niet Evelien, Evaaaalien’) is een hardwerkende opgewekte praktisch ingestelde vrouw, ze komt uit een sociaal middle class gezin, moeder veel in het vrijwilligerswerk, vader iets als beleidsmedewerker bij de gemeente en in zijn vrije tijd ook nog ergens penningmeester?, een zusje (jonger, vrolijk, iets minder sociaal) die ook getrouwd is en 2 zoons heeft en woont in Canada.

Evalien is gastvrij, sociaal, recht door zee zonder bot te zijn, open, heeft behoefte aan vriendinnen, heeft behoefte aan contact met mensen (en dat maakt ze makkelijk, tenminste in Amsterdam) en kan ontzettend lachen. Het huishouden draait op haar. Ze zet zichzelf op het tweede plan.

Uiterlijk:

stevig postuur, mollig maar niet dik

(NB interview Elisabeth Gilbert: ‘de boodschap die ik mijn leven lang meegekregen heb is je moet perfect zijn, niemand tegenwerken, je emoties verbergen, sterk zijn, onafhankelijk, je moet jezelf niet voor schut zetten door te laten zien dat je zwak bent, calvinistische ideeën dus. De vrouwen in mijn familie hebben altijd uitgestraald: je staat er alleen voor, verwacht niet dat iemand je komt redden. (…) Ik ben opgegroeid met het idee dat ik volstrekt verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven. Falen stond voor mij gelijk aan doodgaan).

Het vinden van gezichten

Als je solo-auteur bent heb je al gauw een idee over hoe een personage er uit moet zien. En als je het nog niet precies weet bij de openingszin, dan wordt het gezicht vanzelf al schrijvend duidelijk, zoals een ouderwets ontwikkelde foto in het badje langzaam vorm en scherpte krijgt. Voor ons is dat niet handig. Wij leggen nooit dezelfde foto in dat badje. Daarom kiezen we van tevoren de gezichten. We gaan naar Art Unlimited op de Keizersgracht, zoeken uren in de bakken. We vinden er: ‘zoiets, maar dan anders/ouder/blond’, ‘dit is Evalien als kind’, ‘dit misschien haar moeder?’enz. Ook hebben we thuis inmiddels een aantal fotoboeken in de kast en een gezichtenboek met uitgeknipte foto’s uit tijdschriften en kranten. En we kijken natuurlijk op internet. Vooral politieke partijen leverden al een aantal gezichten. Nee, we gaan niet zeggen van wie. Nee, ook niet welke politieke partij. Nou, voorruit, eentje links en eentje rechts van het midden. Verder gaan we niet. Je kunt er alleen achter komen als je samen met ons naar de verkiezingsdebatten kijkt. Bij sommige spreeksters glimlacht Tupla en denkt aan Philo uit Vrouwelijk Naakt of Sissela uit Speeddate.

zaterdag 9 juni: signeren in Amstelveen

Boekhandel Libris Venstra Binnenhof 50
1181 ZJ
tel 020-6419880 020-6419880
fax 020-6400252 info@venstra.nl www.venstra.nl

Hoe doen jullie dat nou, samen schrijven?

‘Nou gewoon, we slaan om de beurt een toets aan. Of de een bedenkt het verhaal en de ander schrijft het op’. Dat zijn natuurlijk twee uitersten en geen van beiden zijn op ons van toepassing. Alles daar tussen in wel. Maar we zeggen niet wat we waar/wanneer doen. Het verschilt per boek, soms per periode, afhankelijk bijvoorbeeld van of de een het drukker heeft dan de ander.
Inmiddels hebben we wel zo ongeveer alle vormen van duo-schrijven in de vingers. We hebben eigenlijk maar een criterium: we doen wat goed is voor het boek. Wij zijn daarmee ook gelijk elkaars redacteur. En zo nu en dan moet een van ons een veer laten, een prachtig poëtisch stukje in het Mooie Woorden doosje opbergen. Of een nieuw toegevoegde personage er weer uit gooien. Zoals er in SCHULD opeens een onbekende mevrouw opdook die onze hoofdpersoon opbelde vanuit Amsterdam. De mevrouw zou een briljant verzonnen nieuwe ontwikkeling op gang brengen. Maar daarmee het hele verhaal ontwrichten. Dus moest ze weer weg. Het is niet voor niets dat duo-schrijvers vaak elkaars echtgenoot zijn, of broer/zus, vader/dochter. Je moet kunnen incasseren zonder dat je ego meteen onherstelbare schade denkt op te lopen. Kill your darlings behalve je eigen lief!

Check, dubbel check!

Internet, internet, dank u lieve heer voor internet. Ik weet het, eeuwen en eeuwen lang zijn er prachtige boeken geschreven zonder de hulp van internet. De verhalen kwamen niet verder dan het huis van de buren, waren pure fantasie of waren gebaseerd op eigen belevenissen. Misschien hadden de schrijvers ook een beter geheugen voor ooit gehoorde verhalen. En minder behoefte om voor hun boeken allerlei ingrediënten te gebruiken waar ze eigenlijk niets van wisten. Zoals wij nu. Zoals dat gebruikelijk is in een spannend boek gebeurt er in ons nieuwe boek iets Ergs. Het gebeurt in de buurt van Domburg. En voor de behandeling van dat Ergs moet de persoon in kwestie naar een ziekenhuis. Met spoed. Zeilend over het wwweb kwamen wij er al gauw achter dat Middelburg geen ziekenhuis heeft, alleen een medisch centrum. In Vlissingen was wel een ziekenhuis met SEH. En dus lieten wij de ambulance naar Vlissingen rijden. Maar omdat we het ziekenhuis daar nog nooit gezien hadden en ook binnen wat beelden wilden verzamelen reden we op een vrijdagochtend naar Zeeland en Tomtomde zonder veel oponthoud naar het Admiraal de Ruyter ziekenhuis. Wij zaten een tijdje in de hal, keken zo onopvallend mogelijk om ons heen, maakten aantekeningen over de kiosk, de koffiehoek, de ontvangstbalie. Keken op het prikbord, drentelden naar de wc, zagen waar de brancard met ons gewonde personage naar toe zou worden gereden.

‘Ik ga nog even langs die mevrouw van het patiëntenservicepunt, ’ zei Atie. Ze bleef een tijdje weg. Toen ze terugkwam zei ze ‘Nou, trek je jas maar weer aan, we zijn hier verkeerd, de ambulance moet naar Goes.’

In het gesprek met de aardige vrijwilligster van de Patiëntenservice was gebleken dat het personage dat iets Ergs was overkomen op het moment van ons bezoek weliswaar naar dit ziekenhuis zou zijn gebracht, maar dat tegen de tijd dat het verhaal zich zou afspelen, zomer 2011, de spoedeisende hulp wegens algehele reorganisatie en centralisatie van het ziekenwezen op Walcheren verplaatst zou zijn naar de locatie Goes. Als dank bracht Atie nog even een exemplaar van Speeddate naar de vrijwilligster die ons behoed had voor de verkeerde kant op rijden.

Op naar Goes dus, waar we opnieuw in de koffiecorner zaten, door de hal liepen, foto’s maakten. Wij willen nu eenmaal dat dingen kloppen.

Wat trouwens niet wil zeggen dat we ons niet zo nu en dan een dichterlijke vrijheid permitteren.

Op donderdag 10 mei werd SCHULD feestelijk gepresenteerd in strandpaviljoen PoortDok.
Atie las Lofdicht op mijn zuster voor, van Wislawa Szymborska, Annette Hulscher vertelde over haar kennismaking met de boeken van Tupla M. en hoe dat haar inspireerde om de site Vrouwenthrillers.nl op te zetten. Drie zangers van de groep Theatron Events zongen Terug naar de kust bij wijze van muzikale doop. Buiten regende het, maar wij hadden een top middag. Mede dankzij onze nieuwe uitgever Ilse Karman natuurlijk!

Het vinden van namen 2

Inmiddels is Tupla zelf ook undercover. Tupla, (in het Fins twee of dubbel, ons eerste boek speelde voor een deel in Finland), leek ons een naam die zou opvallen, anders dan anders, bijzonder, zoals wij hoopten dat onze boeken ook zouden worden gevonden. We plakten er een goed Hollandse achternaam aan vast. Maar de combinatie leidde niet tot het gewenste resultaat. Er werd veel verhaspeld (Tulpa, Morits, Moritz, Maurits). Bij een online warenhuis stonden we opeens als T. Mourits in de catalogus, en altijd weer werd gevraagd waar die vreemde naam vandaan kwam en wat ie betekende. Bij de overstap naar Verbum Crime hebben we serieus overwogen om er dan maar gewoon Vos & Vogelenzang van te maken, hoewel we die afwisselend vonden lijken op een makelaarskantoor, het kantoor van twee milieujuristen dan wel een Belgisch transportbedrijf, maar vanwege de continuïteit hebben we ten slotte Tupla toch behouden. Maar wel undercover, Tupla M. 50% minder te onthouden. 50% minder kans op verschrijving of verspreking. Tupla M. dus!

(met dank aan Crimezone)

Namen

Het vinden van namen  is altijd weer moeilijk. Niks geen ‘What’s in a name’ voor Tupla. Iedere naam roept een associatie op die goed dan wel (veel vaker) helemaal verkeerd is. Er zijn schrijvers die hun personages gewoon Els en Peter noemen, maar wij willen iets bijzonders. Recensent J. zei ooit dat het een van de kenmerken van Tupla is. Dat Hoofdpersoon altijd een bijzondere naam heeft. Maar het vinden van namen neemt daardoor soms wel buiten proportie veel tijd. En dan nog kan het mis gaan. In ons eerste boek komt een jongetje voor. Wij noemden hem Harry. Omdat hij leek op Portrait of a Boy van de schilder Benjamin von Block (Art Museum Tallinn) en onze Hoofdpersoon in een museum werkte. Maar het was net de beginperiode van de Harry Potter hype en dus vroeg onze redacteur ons om een andere naam te zoeken. Dat deden we, maar voor ons is het altijd een nepnaam gebleven, een Harry undercover.

Ik, zij of allebei?

Dilemma’s van het perspectief

‘Ik vind het echt een heel goed boek,’ zei onze eerste redacteur bij de Arbeiderspers, ‘Maar kan het niet in de derde persoon?’ Het was duidelijk dat ze zelf nog nooit een boek had geschreven. Want óf je schrijft in de eerste óf in de derde persoon. Zou je hetzelfde verhaal in beide vormen schrijven, krijg je twee verschillende boeken. Het perspectief van de alwetende verteller (3e persoon) geeft veel ruimte. Je kunt dingen beschrijven die Personage zelf niet kan zien, stukken informatie toevoegen waar Personage geen weet van heeft, vooruit en achteruit blikken naar het je invalt enz. Kortom, het kan alle kanten uit. Maar al die vrijheid bezorgde ons pleinvrees, dus kozen we voor ons eerste boek het houvast biedende kader van het schrijven vanuit de ik-persoon. Dat leek ons al spannend genoeg. Overigens bleek het ook een, niet helemaal voorziene, uitdaging, want letterlijk alle informatie moet dan ook via die ene Ik in het verhaal komen, iedere beschrijving van locatie, uiterlijk, handeling. Alle research informatie. En dan hebben we het nog niet eens over de extra handicap van het je met 2 schrijvers in dat ene krappe jasje van Hoofdpersoon moeten persen. Maar daarover later meer. Bij latere boeken deden we al gedeeltes in de 3e persoon (proloog, epiloog, tweede verhaallijn), maar bij SCHULD kozen we toch weer voor een verhaal vanuit een Ik-persoon.

Maar ons volgende boek wordt echt een derdepersoonsboek. Dan moeten we toch wel alwetend genoeg zijn.

Het Plan

Je hebt schrijvers met en schrijvers zonder Plan. Die zonder beginnen met een personage, een gegeven, een mooie openingszin en zien wel waar ze uitkomen. Wij zijn die met Plan. a) omdat we van nature al zo zijn, b) omdat met z’n tweeën schrijven zonder Plan zoiets is als elkaar proberen te volgen in een dicht en stikdonker bos, een soort Schrijvende Meisjes in de Jungle.

De allereerste keer dat wij een boek in elkaar zetten, deden we dat op enorme vellen behangpapier. Ze hingen aan de boekenkast. Op ieder vel de beschrijving van een hoofdstuk. Toen de boekenkast te klein werd, huurden we voor een ochtend een ruimte in een buurthuis en legden alle vellen op de grond, een vloer vol. We liepen er langs, als het ware met het verhaal mee. Probeerden te voelen of de verhaallijn klopte, alle spanningselementen op de goede plaats zaten, alle personages tot hun recht kwamen. We verlegden vellen, streepten door, voegden toe. Daarna hadden we een Plan. De vellen zijn inmiddels iets minder groot geworden, maar we gaan nog steeds een middag naar een buurthuis om alles op volgorde te leggen en letterlijk van een afstand te bekijken.

Mindmappen

‘Eh, mindmappen?’ vroeg ik voorzichtig, ‘wat is dat?’

Als in een elevator pitch begon onze publiciteitsvriendin C. uit te leggen wat het inhield. Het was heel simpel en een fantastische hulp bij het uitwerken van plannen. En het nemen van beslissingen. Het maken van keuzes. Nee, joh, natuurlijk kon ik dat ook, het was echt heel eenvoudig. Na  afloop van het super korte uitlegje had ik nog geen idee. Maar altijd in voor iets dat het boek beter, dieper, mooier kan maken. Dus boekje over mindmapping betrokken uit de bibliotheek. Ah, zo dus. Jemig wat ingewikkeld. Ander boekje. Viltstiften erbij en ergens begonnen. Bij de ontwikkeling van SCHULD maakten we onze eerste Mindmap! Je hebt gelijk C. Het is niet moeilijk (als je het eenmaal snapt) en het levert je veel op: meer nuances, details, diepgang, achtergrond. Overzicht en inzicht in wat er ontbreekt enz. enz. En ze zijn ook heel decoratief op het prikbord van de werkkamer, die brein bomen.

Locatie 2

Het is dat weekend prachtig weer. En het hotel dat wij, vooral op zijn nabijheid tot het dorp, hadden gekozen, bleek onlangs gerenoveerd tot iets heel prettigs. We hebben een kamer op de begane grond en lopen op blote voeten zo het terras op en vandaar naar het zwembad. Maar dat zit niet in het werkschema, dus op de fiets naar het dorp. Foto’s maken van huizen, dijk, stukken strand, mogelijke hardlooproutes van Hoofdpersoon, de plek waar Het gebeurt. We knopen gesprekken aan met mensen die ons bedienen, maken aantekeningen (toch altijd een beetje stiekem), bezoeken het vvv en het plaatselijke museum. En aan het eind van de middag liggen we natuurlijk toch nog aan het zwembad. Het moet wel leuk blijven. A. zwemt 25 baantjes. Zodat ze straks een toetje mag van zichzelf.

Trouwens, nog even iets anders: bij het VVV had nog nooit iemand gehoord van Het vervloekte duinpad. Terwijl dat toch echt in het door ons in het museum aangeschafte boekje stond. Nou ja, nu bestaat het in ieder geval zeker, want als locatie in SCHULD.

Locatie

Toen wij begonnen met schrijven hebben we een paar regels op papier gezet. Een soort Tupla Handvest.

1. We schrijven wat we zelf leuk vinden om te lezen.

2. Als het onze relatie in de weg gaat zitten, stoppen we er direct mee.

3. We kiezen onderwerpen waarvoor research nodig is. Liefst in het buitenland, zodat we een excuus hebben om af en toe een leuk reisje te maken.

Voor Vrouwelijk Naakt baseerden we ons op een eerder gemaakte reis door Finland. Hoofdpersoon Philo reist af naar een winters Lapland. Een uitdaging voor ons voorstellingsvermogen, want wij waren er in een warme zomermaand. Gefascineerd geraakt door Scandinavië besloten we in ieder volgend boek, als een soort rode draad, een stukje van het hoge Noorden te verwerken. Zo zit in Een Kwestie van Tijd  het Deense eiland Møn verwerkt, waar wij (voor onderzoek!) een weekje kampeerden. Het eiland zit in de herinnering van de personages, want het verhaal zelf speelt zich af in de Noordoostpolder. Voor Speeddate gingen wij naar het intrigerende Riga, hoofdstad van Letland. Onze hoofdpersoon pendelt tussen de Nederlandse ambassade in de Letse hoofdstad en Den Haag en Amsterdam.

Maar bij Meer dood dan Levend ging het mis. Met dat buitenland. Het hele verhaal speelt zich af in Amsterdam. We hebben nog geprobeerd het Duitse eiland Rügen er in te verwerken, maar dat werd opeens Ibiza en toen was de rode draad definitief doorgeknipt. Bovendien bleek gaandeweg dat wat wij als bijzonder element van onze boeken beschouwden, voor de lezer eigenlijk niet zo’n toegevoegde waarde had. In tegendeel. Zo’n setting in de oer-Hollandse polder, het stratenplan van Amsterdam, dát was pas leuk.
En dus speelt SCHULD in Zeeland. Koop maar vast een kaart van Walcheren.

De aanleiding

In juli 2009 kwamen we het volgende berichtje tegen.

De stichting Gay Sport Nijmegen heeft aangifte gedaan van discriminatie tegen een textielbedrijf (…) omdat de onderneming op religieuze gronden weigert voor hen badhanddoeken te bedrukken. In plaats van de gevraagde handdoeken kreeg de stichting een brief terug met het verzoek om zulke 'God onterende evenementen' niet te houden.

"God heeft ons geschapen tot Zijn eer en vraagt ons om te leven tot Zijn eer en verbiedt nadrukkelijk een seksuele relatie tussen mensen van hetzelfde geslacht. Met een dergelijk evenement wordt Gods naam dan ook zeer ernstig gekwetst", aldus de brief. Wel werd aangeboden om kosteloos een bijbel op te sturen.

Tupla heeft niks tegen geloof, maar wel heel veel tegen het verketteren van mensen.